21 aug Christophe Vekeman – Vlaams schrijver, dichter & performer
Vlaamse schrijver en dichter Christophe Vekeman weet als geen ander hoe met woorden te spelen. Wie had gedacht dat hij wel moeite had met sommige smaken?
Even voorstellen…
Leeftijd: 45 jaar
Kijkt graag naar een dobber op een roerloos wateroppervlak
Luistert graag naar good ole country music
Leest graag alles van Richard Yates, Donald Ray Pollock, Marcellus Emants en Gerard Reve
Meest markante bezigheid: tot mijn eigen verbazing ben ik na 10 jaar lang voor een computerscherm te hebben gezeten, opeens weer ‘met de hand’ gaan schrijven, met pen en papier.
Levensmotto: Dit gebeurt niet echt.
Smakelijke vragen
Wat was je eerste herinnering aan smaak?
In de kleuterschool heb ik ooit uit de vuilnisbak een plastic rietje gevist, om daar vervolgens mee uit een plas regenwater op de speelplaats te gaan liggen drinken. Een zeer sensationele smaakervaring die me, kokhalzend, mijn mond vol gruis en modder, in één beweging door beseffen deed hoe ontzettend fragiel mensen toch echt wel zijn.
Welke smaak heb je leren appreciëren?
Die van Maes. Pils in het algemeen is druk bezig de meest onderschatte drank van België te worden, wat onder meer tot uiting komt in de zeer, maar dan ook zéér ergerlijke gewoonte van etablissementen om enkel nog lokaal gebrouwen bieren van minstens 6,5 graden op de kaart te zetten. Ze denken daarmee goed bezig te zijn, en in te zetten op smaakbeleving en zo, maar ik zeg je: bier hoeft helemaal niet naar chocola of koriander te smaken om lekker te zijn. Het tegendeel is waar. Geef mij maar de subtiliteit van een pilsje. Van Maes.
Wat was je meest ultieme smaakbeleving ooit?
Een biefstuk in Riscky’s Steakhouse in de Stockyards van Forth Worth, Texas, al dan niet toevallig ook mijn favoriete stadswijk op aarde. Ik kan niet wachten om er weer te zijn, en dat niet kunnen wachten zal ik nog een jaar moeten volhouden. Maar dan!
Van welke smaak word je elke keer blij?
Van die van een goede Cubaan. Denk aan Cohiba, Partagas en Romeo y Julieta, om de grote merken te noemen. Maar ook een poor man’s cuban cigar als de Cazadores van Jose L. Piedra vermag mij doordeweeks telkens weer te verheugen. Of een Balmoral Sumatra, formaat Mariscales, om een Nederlandse sigaar te noemen.
Wat lust je echt niet?
Schorseneren, sluimerwten, snijbonen, duif, kwartel, ananassap, gestoofde peer met warme chocoladesaus, Hoegaarden, gebakken lever en niertjes, varkens- en runderwangetjes, krieken, tiramisu, broodpudding en nog zo’n paar dingen.
Wat moet iedereen ooit geproefd hebben?
Schorseneren, sluimerwten, snijbonen, duif etcetera, om te weten hoe slecht dat is en hoe gelukkig je jezelf mag prijzen dat je dat niet elke dag op je bord krijgt.
Wie is voor jou de ultieme mens met smaak met wie je eens iets wil gaan drinken?
Ik drink zonder gekheid het liefst in mijn eentje. Het schijnt een slecht teken te zijn, maar het is nu eenmaal niet anders.
Wat is de laatste smaak die je ooit wil proeven?
Die van de lippen van mijn geliefde.